Urodził się w 1969 r. w Kazimierzu Dolnym - kazimierzak z krwi i kości. Członek Lubelskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz Kazimierskiej Konfraterni Sztuki. Jego mistrzem był Jerzy Gnatowski. Kośmiński uprawia malarstwo plenerowe. Zorganizował 20 wystaw indywidualnych m.in.: Kazimierski Ośrodek Kultury, Galeria Łazorek, KUL, Iławskie Centrum Kultury. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

Urodził się w Krośnie, swoją działalność artystyczną rozpoczął w 1976 r., a w 1985 r. otrzymał uprawnienia artysty malarza Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Od 1995 r. należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Swoje prace prezentował na ponad stu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Uprawia malarstwo olejne i rysunek. Maluje bardzo pracochłonną techniką – laserunkiem, maluje gładko, posługuje się barwą i światłem. Każdy jego obraz zaskakuje inaczej, prowadzi dialog przeszłości z teraźniejszością, realności z żartem. Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów i galerii w Polsce i za granicą oraz w kolekcjach prywatnych w Australii, Austrii, Belgii, Czechach, Francji, Holandii, Kanadzie, Kuwejcie, Niemczech, Polsce, Słowacji, Szwecji, USA, na Węgrzech, we Włoszech i Wielkiej Brytanii.

Urodził się w 1959 r. w Warszawie. Należy do Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików oraz Kazimierskiej Konfraterni Sztuki. Od wielu lat związany jest z Kazimierzem Dolnym.
„Moje malowanie dotyka wielu rzeczywistości. Dwie spośród nich to: sfera mistyczna oraz opowieść o papierowym bohaterze z twarzą zakończoną dziobem. Obie te rzeczywistości czasem nachodzą na siebie, spotykają się tworząc spójną całość. Szczególnie zajmuje mnie materializowanie duchowości światła, które niejednokrotnie zagęszcza się aż do konsystencji wody. Stąd powstał temat moich prac, którym nadałem nazwę ś w i a t ł o s p a d ó w”.
Jerzy Krzysztoporski brał udział w 11 wystawach indywidualnych oraz wielu wystawach zbiorowych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Norwegii, Portugalii, we Włoszech, Niemczech, Brazylii, Australii, Słowacji, Holandii i Hiszpanii.

W latach 1995 -2006 był asystentem naukowo-dydaktycznym na Politechnice Krakowskiej na Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby. Przez rok (2004–2005) nauczał także rysunku odręcznego na Wydziale Form Przemysłowych krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2006 roku Krzysztof Ludwin uzyskał tytuł doktora architektury, broniąc swojej pracy zatytułowanej „Szkice architektoniczne w technikach akwarelowych. Historia i współczesność”. Od tamtego czasu, zajmuje stanowisko adiunkta w Instytucie Projektowania Architektury na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Prowadzi zajęcia z projektowania architektury, włączając zagadnienia szkiców architektonicznych, wizualizacji koncepcji projektów architektonicznych oraz rzutów i elewacji projektów technicznych oraz zagadnienia kolorystyki w architekturze.
Artysta zajmuje się malarstwem sztalugowym, głównie akwarelą. Malując na płótnie, akrylem i farbami olejnymi, używając przy tym lekkiej żywicy – damaru, uzyskuje efekty zbliżone do malarstwa akwarelowego. Wypracował sobie własny styl, który nazywa „nerwowym ekspresjonizmem”. Na jego obrazach prawie nigdy nie brakuje elementów architektury.
Prestiżowy magazyn francuski „Pratique des Arts” zaliczył go do grona 50 najlepszych współcześnie akwarelistów. W swoim dorobku ma liczne wystawy indywidualne i zbiorowe w kraju i za granicą.